Mi trapasis pordegon de Transilvanio

Mi trovas en tiu ?i libro mian plezuron legi fluan Esperanton, krome de kaj pri popolo, kiu - eble ankau instigite de siaj apartaj historiaj spertoj kaj sia relativa lingva izoliteco - havas grandajn meritojn pri Esperanto.



La esprimo de nacia nostalgio je perdita mondo post politika humiligo estas sentoj bedaurinde ne malofte kauzitaj en la homaro. Mi povas kompreni - kaj kunsenti - por hungaro la dolore-?ojan rekonon, en nehungara teksto, de tradicia hungara urbonomo, kiujn la kruela politiko forvi?is el la mondomapo - ekz-e la hungara Nagyvárad [nó?varot]. Tiaj sentoj, bone kompreneblaj, en kelkaj kazoj estas politike misuzataj, kio povis ankau konduki al grandaj katastrofoj. Aperigi ilin en Esperanto, eble signifas dece komprenigi ilin al aliaj homoj, ekz-e al la "venkintoj", samtempe kun la signalo de la universaleco de nia lingvo, kiu tendence superas ilin.



Legante tiun ?i libron, mi audas en ?i ka?itan mesa?on: eblas fari ion por eviti la naciajn malfeli?ojn per kontribuado al starigo de justa monda socio kaj per disvastigo kaj universaligo de nia universala lingvo.



(Vilhelmo Lutermano)